در بسکتبال، موفقیت تیمی تا حد زیادی به تسلط بازیکنان بر مهارت‌های فردی کلیدی بستگی دارد. این پنج مهارت اساسی عبارتند از: دریبلینگ (توانایی حفظ و حرکت دادن توپ با یک دست)، پاس دادن (انتقال دقیق توپ به هم‌تیمی‌ها)، شوتینگ (پرتاب توپ به سمت سبد برای کسب امتیاز)، ریباندینگ (به دست آوردن توپ پس از شوت ناموفق) و دفاع (جلوگیری از امتیازگیری تیم حریف).

دریبلینگ به بازیکن اجازه می‌دهد تا با توپ حرکت کند، از مدافع عبور کند و موقعیت‌های حمله ایجاد نماید. یک دریبلر ماهر می‌تواند سرعت و جهت خود را تغییر دهد و توپ را در برابر فشار حریف حفظ کند. انواع مختلف دریبل مانند کراس اوور، دریبل بین پاها و دریبل پشت کمر برای عبور از مدافعان استفاده می‌شوند.

پاس دادن برای گردش توپ بین بازیکنان و ایجاد موقعیت‌های شوت باز ضروری است. پاس‌های دقیق و به موقع می‌توانند دفاع حریف را باز کرده و فرصت‌های آسانی برای امتیازگیری فراهم کنند. انواع پاس‌ها شامل پاس سینه، پاس زمینی و پاس بالای سر می‌شوند که هر کدام در شرایط خاصی کاربرد دارند.

شوتینگ اصلی‌ترین راه برای کسب امتیاز در بسکتبال است. بازیکنان باید توانایی شوت زدن از فاصله‌های مختلف، از جمله داخل محوطه و از پشت خط سه امتیازی را داشته باشند. دقت، فرم صحیح و تمرین مداوم از عوامل کلیدی در شوتینگ موفق هستند.